San Francisco-Modesto-Mammoth Lakes-Las Vegas
Door: Etienne
Blijf op de hoogte en volg Etienne
24 Juli 2017 | Verenigde Staten, Las Vegas
19 juli 2017 San Francisco
Vandaag willen we mee met de beroemde Cable Car, een trammetje wat met een kabel door de heuvelachtige straten van San Francisco wordt getrokken. Eerder hadden we gezien dat er een enorme rij staat om mee te mogen en aangezien we de afgelopen weken al genoeg in rijen hadden gestaan stonden wij 9 uur met onze kaartjes in de hand klaar om in te stappen. Het eindpunt van de Cable Car is Fisherman's Wharf, een voormalig zeeliedenbuurt die nu een toeristische attactie is. Heel toevallig moesten wij bij Fisherman's Wharf zijn, dus slenteren we over de kade en kijken in de verte naar Alcatraz. Op Fisherman's Wharf is de bekende Pier 39. Buiten alle winkeltjes en restaurantjes om is deze pier vooral bekend om de kolonie zeeleeuwen die op de steigers liggen te zonnen. Vanaf de pier hadden we mooi zicht op de Golden Gate Bridge, waardoor we ook zagen dat deze voor een deel in de mist lag. Een mooi excuus om koffie te gaan drinken en voor Kiki het excuus om weer iets zoets naar binnen te proppen.
Na de koffie met koek maken we een rondje over de kade en huren fietsen. Heerlijk in de zon fietsen we richting de Golden Gate Bridge. Onderweg stoppen we diverse malen, omdat we nog een betere foto van de brug kunnen maken of voor een selfie onder luid commentaar van een 8 jarige en een puber. Na soms flink doortrappen rijden we over de brug. Prachtig uitzicht onder de enorme staanders met de kabels die over je heen lijken te vallen. Ook hier weer regelmatig gestopt voor een foto of om even te genieten van het vergezicht. Aan de andere kant van de brug licht het gezellige plaatsje Sausalito. Kiki heeft heel goed gefietst met haar kleine beentjes dus een ijsje was zeker verdiend. We namen allemaal één bolletje per persoon, want die hadden het formaat van een bowlingbal. Hiermee was gelijk de lunch afgedekt. Nadat we rustig hadden gezeten, uitkijkend over het water zijn we met de pont teruggevaren. Dit pontje bracht ons heel dicht langs Alcatraz, dus deze foto is ook weer 'in the pocket'. Terug in SF hebben we nog gefietst en zijn we toch maar gaan lunchen. Met een verbrand voorhoofd konden we eindelijk proeven hoe de bekende clam chowder, geserveerd in een zuurdesembrood als soepkom, smaakt. Nou, die was prima. Het was inmiddels eind van de middag, fietsen inleveren en de Cable Car weer terug, waarvoor we dit keer wel bijna een uur in de rij moesten staan. Terug in het hotel was de energie er bij de meesten wel uit.
20 juli 2017 Modesto
Het is weer tijd om San Francisco achter ons te laten. We sluiten aan in de ochtendspits op weg naar Modesto. Modesto? Precies, Modesto. Direct weer vergeten. We hebben de toeristische route genomen langs de prachtige kustweg. Helaas hadden we pech. Het weer was niet zo goed. Een beetje regen en laaghangende bewolking. Gelukkig klaarde het op en konden we alsnog genieten van het prachtige uitzicht over zee vanaf deze weg. Onderweg gestopt bij het surfplaatsje Santa Cruz, waar o.a. het surfmerk O'Neill vandaan komt. Even door de winkel gelopen. Met moeite niets gekocht. Doorgereden naar Monterey. Ook daar een Fisherman's Wharf. Hier geluncht. Kiki wilde kreeft. Weet niet van wie ze die decadentie heeft, maar ze nam geen genoegen met pasta met kaas. Na de lunch het binnenland ingereden naar Modesto. Gelukkig was er een zwembad en hebben Isis en ik een rondje gelopen.
21 juli 2017 Mammoth Lakes
Vroeg weg, want we moeten een stukje rijden. We gaan naar Yosemite National Park. Een mooie route door de bergen, die weer regelmatig werd onderbroken voor een foto (zie hierboven: selfie, commentaar, 8 jarige, puber), kwamen we uit bij een ranger die ons een pas verkocht zodat we het park in mochten. We gaan op zoek naar El Capitan, de meest opvallende berg van het park. Die kon je natuurlijk niet missen, hoewel het ons bijna lukte. In het park kun je ontzettend veel hikes doen. Moeilijke. Makkelijke. Lange. Korte. Helaas is onze tijd beperkt, dus doen wij een korte makkelijke. Kiki vond alleen een manier om van de makkelijke een moeilijke te maken, want als we hier over het hek gaan en over de rotsen lopen komen we vlakbij de waterval. De borden met plaatjes van botbreuken en schedelfracturen weerhielden haar niet, dus liepen we volgzaam achter haar aan. Via de Tioga Pass vervolgen we onze route, ook hier weer regelmatig stoppen voor een foto met het bijbehorende commentaar. Op een gegeven moment móesten we stoppen voor een fotomoment, want er lag sneeuw langs de weg. Stonden we sneeuwballen te gooien in onze korte broek bij 30 graden (Celsius). Dat was onverwacht erg leuk. Uiteindelijk kwamen we aan bij Mammoth Lake. Dit kleine gezellige dorpje is een wintersportplaatsje. Jaarlijks valt hier 4 meter sneeuw (hoog, niet breed!). Alles is gericht op buitensport en er hangt een relaxte, ontspannen sfeer. We zijn naar een Lake gereden, omdat onze kamer nog niet klaar was en hebben daar lekker ontspannen niets gedaan. Onderweg helaas geen beren gezien, terwijl de kans daarop aanzienlijk was.
22 juli 2017 Las Vegas
We hadden graag iets langer gebleven in Mammoth Lakes, maar we moeten door. Vanuit de nachttemperatuur van 9 graden duiken we de woestijn van Death Valley in op weg naar Las Vegas. Eerst heerlijk ontbeten met brood van de lokale bakker. Onderweg liep de temperatuur op naar 47 graden. Alsof je foto's staat te maken in de sauna. Ook hier weer diverse stop momenten, waaronder bij Badwater Basin, het laagste punt van Noord Amerika (ruim 85 meter onder zeeniveau) waar we over een enorme zoutvlakte konden lopen. Hiervoor moesten we 50 km omrijden, maar het was het waard. Daarna nog diverse stops bij bezienswaardigheden, terwijl de kinderen de airco in de auto voldoende bezienswaardigheid vonden. Na vele honderden kilometers over verlate wegen in de brandende zon rijden we de staat Nevada binnen en doemen in de verte de gebouwen van Las Vegas op. De wegen werden drukker, maar de temperatuur niet lager.
Via het Casino in ons hotel checken we in. De hectiek is begonnen. De kinderen kijken hun ogen uit. Overal geluid, lichtjes en mensen die geobsedeerd naar een scherm staren of als overspannen ADHD'ers op knoppen slaan. Na het eten laten we ons door de pendelbus afzetten op Las Vegas Boulevard, beter bekend als The Strip. We zitten op loopafstand van the Strip, maar een busje is wel zo makkelijk, zeker bij deze hitte.....hoewel. Ik denk dat de chauffeur dezelfde navigatie heeft als wij het eerste deel van de reis hadden, want ik zag onderweg ons hotel nog een keer voorbij komen en toen waren we er nog niet. Het is zaterdagavond, dus de drukte is enorm. Bij het Bellagio gekeken naar de fantastische fonteinshow op muziek van Michael Jackson.
Daarna een rondje door de mensenmassa geschuifeld. Het was laat en de meisjes waren erg moe. Terug naar het hotel en slapen. Vannacht daalt de temperatuur naar 34 graden. Pyjama aan een kruik in bed. We slapen eens lekker uit.
Vandaag willen we mee met de beroemde Cable Car, een trammetje wat met een kabel door de heuvelachtige straten van San Francisco wordt getrokken. Eerder hadden we gezien dat er een enorme rij staat om mee te mogen en aangezien we de afgelopen weken al genoeg in rijen hadden gestaan stonden wij 9 uur met onze kaartjes in de hand klaar om in te stappen. Het eindpunt van de Cable Car is Fisherman's Wharf, een voormalig zeeliedenbuurt die nu een toeristische attactie is. Heel toevallig moesten wij bij Fisherman's Wharf zijn, dus slenteren we over de kade en kijken in de verte naar Alcatraz. Op Fisherman's Wharf is de bekende Pier 39. Buiten alle winkeltjes en restaurantjes om is deze pier vooral bekend om de kolonie zeeleeuwen die op de steigers liggen te zonnen. Vanaf de pier hadden we mooi zicht op de Golden Gate Bridge, waardoor we ook zagen dat deze voor een deel in de mist lag. Een mooi excuus om koffie te gaan drinken en voor Kiki het excuus om weer iets zoets naar binnen te proppen.
Na de koffie met koek maken we een rondje over de kade en huren fietsen. Heerlijk in de zon fietsen we richting de Golden Gate Bridge. Onderweg stoppen we diverse malen, omdat we nog een betere foto van de brug kunnen maken of voor een selfie onder luid commentaar van een 8 jarige en een puber. Na soms flink doortrappen rijden we over de brug. Prachtig uitzicht onder de enorme staanders met de kabels die over je heen lijken te vallen. Ook hier weer regelmatig gestopt voor een foto of om even te genieten van het vergezicht. Aan de andere kant van de brug licht het gezellige plaatsje Sausalito. Kiki heeft heel goed gefietst met haar kleine beentjes dus een ijsje was zeker verdiend. We namen allemaal één bolletje per persoon, want die hadden het formaat van een bowlingbal. Hiermee was gelijk de lunch afgedekt. Nadat we rustig hadden gezeten, uitkijkend over het water zijn we met de pont teruggevaren. Dit pontje bracht ons heel dicht langs Alcatraz, dus deze foto is ook weer 'in the pocket'. Terug in SF hebben we nog gefietst en zijn we toch maar gaan lunchen. Met een verbrand voorhoofd konden we eindelijk proeven hoe de bekende clam chowder, geserveerd in een zuurdesembrood als soepkom, smaakt. Nou, die was prima. Het was inmiddels eind van de middag, fietsen inleveren en de Cable Car weer terug, waarvoor we dit keer wel bijna een uur in de rij moesten staan. Terug in het hotel was de energie er bij de meesten wel uit.
20 juli 2017 Modesto
Het is weer tijd om San Francisco achter ons te laten. We sluiten aan in de ochtendspits op weg naar Modesto. Modesto? Precies, Modesto. Direct weer vergeten. We hebben de toeristische route genomen langs de prachtige kustweg. Helaas hadden we pech. Het weer was niet zo goed. Een beetje regen en laaghangende bewolking. Gelukkig klaarde het op en konden we alsnog genieten van het prachtige uitzicht over zee vanaf deze weg. Onderweg gestopt bij het surfplaatsje Santa Cruz, waar o.a. het surfmerk O'Neill vandaan komt. Even door de winkel gelopen. Met moeite niets gekocht. Doorgereden naar Monterey. Ook daar een Fisherman's Wharf. Hier geluncht. Kiki wilde kreeft. Weet niet van wie ze die decadentie heeft, maar ze nam geen genoegen met pasta met kaas. Na de lunch het binnenland ingereden naar Modesto. Gelukkig was er een zwembad en hebben Isis en ik een rondje gelopen.
21 juli 2017 Mammoth Lakes
Vroeg weg, want we moeten een stukje rijden. We gaan naar Yosemite National Park. Een mooie route door de bergen, die weer regelmatig werd onderbroken voor een foto (zie hierboven: selfie, commentaar, 8 jarige, puber), kwamen we uit bij een ranger die ons een pas verkocht zodat we het park in mochten. We gaan op zoek naar El Capitan, de meest opvallende berg van het park. Die kon je natuurlijk niet missen, hoewel het ons bijna lukte. In het park kun je ontzettend veel hikes doen. Moeilijke. Makkelijke. Lange. Korte. Helaas is onze tijd beperkt, dus doen wij een korte makkelijke. Kiki vond alleen een manier om van de makkelijke een moeilijke te maken, want als we hier over het hek gaan en over de rotsen lopen komen we vlakbij de waterval. De borden met plaatjes van botbreuken en schedelfracturen weerhielden haar niet, dus liepen we volgzaam achter haar aan. Via de Tioga Pass vervolgen we onze route, ook hier weer regelmatig stoppen voor een foto met het bijbehorende commentaar. Op een gegeven moment móesten we stoppen voor een fotomoment, want er lag sneeuw langs de weg. Stonden we sneeuwballen te gooien in onze korte broek bij 30 graden (Celsius). Dat was onverwacht erg leuk. Uiteindelijk kwamen we aan bij Mammoth Lake. Dit kleine gezellige dorpje is een wintersportplaatsje. Jaarlijks valt hier 4 meter sneeuw (hoog, niet breed!). Alles is gericht op buitensport en er hangt een relaxte, ontspannen sfeer. We zijn naar een Lake gereden, omdat onze kamer nog niet klaar was en hebben daar lekker ontspannen niets gedaan. Onderweg helaas geen beren gezien, terwijl de kans daarop aanzienlijk was.
22 juli 2017 Las Vegas
We hadden graag iets langer gebleven in Mammoth Lakes, maar we moeten door. Vanuit de nachttemperatuur van 9 graden duiken we de woestijn van Death Valley in op weg naar Las Vegas. Eerst heerlijk ontbeten met brood van de lokale bakker. Onderweg liep de temperatuur op naar 47 graden. Alsof je foto's staat te maken in de sauna. Ook hier weer diverse stop momenten, waaronder bij Badwater Basin, het laagste punt van Noord Amerika (ruim 85 meter onder zeeniveau) waar we over een enorme zoutvlakte konden lopen. Hiervoor moesten we 50 km omrijden, maar het was het waard. Daarna nog diverse stops bij bezienswaardigheden, terwijl de kinderen de airco in de auto voldoende bezienswaardigheid vonden. Na vele honderden kilometers over verlate wegen in de brandende zon rijden we de staat Nevada binnen en doemen in de verte de gebouwen van Las Vegas op. De wegen werden drukker, maar de temperatuur niet lager.
Via het Casino in ons hotel checken we in. De hectiek is begonnen. De kinderen kijken hun ogen uit. Overal geluid, lichtjes en mensen die geobsedeerd naar een scherm staren of als overspannen ADHD'ers op knoppen slaan. Na het eten laten we ons door de pendelbus afzetten op Las Vegas Boulevard, beter bekend als The Strip. We zitten op loopafstand van the Strip, maar een busje is wel zo makkelijk, zeker bij deze hitte.....hoewel. Ik denk dat de chauffeur dezelfde navigatie heeft als wij het eerste deel van de reis hadden, want ik zag onderweg ons hotel nog een keer voorbij komen en toen waren we er nog niet. Het is zaterdagavond, dus de drukte is enorm. Bij het Bellagio gekeken naar de fantastische fonteinshow op muziek van Michael Jackson.
Daarna een rondje door de mensenmassa geschuifeld. Het was laat en de meisjes waren erg moe. Terug naar het hotel en slapen. Vannacht daalt de temperatuur naar 34 graden. Pyjama aan een kruik in bed. We slapen eens lekker uit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
